Benim babam, elimizden zehir olsa yer bal gibi olmuş evladım der. Zaten benim bu kapkek kurubik işlerime de hem hayretle hem heyecanla yaklaşıyor :))
Annem, kendimi bildim bileli, şahane fiziğini (maşallah) koruyabilmek için az ve ölçülü beslendiğinden, hele ki zararlı şeylerden bucak bucak kaçındığından sadece yaptıklarımın tadına bakmakla yetinir. Anneme bu anlamda hiç çekmediğimi, tam anlamıyla babamın kızı olduğumu itiraf etmeliyim galiba :))
Haziran ayında bu kez de Babalar Günü'nü fırsat bilerek, bitanecik babama kakaolu kapkekler pişirdim. Üstünü de, içine vişne reçeli koyarak tatlandırdığım, peynir kreması ile süsledim. Bence lezizdi :))
Kapkeklerin kekinin yumuşak, süngerimsi ve hafif nemli olması makbulmüş.Ayıptır söylemesi ama tam öyle oluyor bunlar :)) İnternette ne kadar kaynak varsa seyrettim, yerli yabancı herkesten püf noktaları biriktiriyorum. Çeşit çeşit tarifler denemek için ölüyorum! Neden mi? Çünkü hepsinden ben de az da olsa yiyorum ve bence kapkek denilen şey, bir çeşit cennet tatlısı :)))
Kendime Not:
Gün ışığında çekilen fotoğraflardan daha iyi sonuç elde ediyorsun! Işığı her zaman doğru kullan :))
Öperekten!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder